Moja mama bardzo często, jak wisimy na telefonie, pyta: „A jakie macie teraz owoce?” Rzeczywiście w Albanii jest ich bardzo dużo i są przepyszne. Dojrzewające w pełnym słońcu albańskie owoce  smakują zupełnie inaczej niż takie kupowane w supermarkecie. Oprócz arbuzów, melonów, nektarynek, czereśni, jabłek, cytrusów są również owoce, których w Polsce albo nie ma albo są mało znane! Często na szlaku turyści pytają mnie o niektóre z nich, bo chcą poznać nowe smaki.

Thana  (pl. dereń jadalny, dereń właściwy łac. Cornus mas L.) – te czerwone i cierpkie owoce można kupić latem i jesienią. Mi kojarzą się z stojącymi przy drodze do Gjirokastry dzieciakami oraz starszymi paniami, którzy mają naszykowane woreczki z dereniem . Owoce zawierają bardzo dużo witaminy C. Dostępne są również suszone oraz robi się z nich marmoladę oraz raki.

Mucmolla/mushmolla (pl. Nieszpułka zwyczajna, nieszpułka jadalna łac. Mespilus germanica L.) – dostępne późną jesienią przypomina w smaku jabłko. Uprawiane i wykorzystywane już 3000 lat temu! Przypisuje się im wiele właściwości m.in. mają zapobiegać zachorowaniu na raka. Najczęściej panie domu przygotowują z nich marmolady.

Ide/xinxife/çimka (pl: głożyna pospolita, jujuba pospolita, łac. Ziziphus jujuba) – pojawiają się już w sierpniu i można się nimi cieszyć do października. Wielu osobą smak kojarzy się z jabłkiem. Zawiera antyutleniacze,  bioflawonoidy, taniny i pektyny oraz witaminę C, A, B1 i B6, wapń, żelazo, potas i sód, magnez, cynk i fosfor.

Mareja (pl. chruścina jagodna, chruścina jagodna, poziomkowiec, poziomkowe drzewo, drzewo truskawkowe łac. Arbutus unedo L.) – w Polsce bardziej znane jako drzewo ozdobne. Owoce są smaczne, ale dość mdłe. Zawierają witaminę C. Produkuje się z nich marmoladę oraz fantastyczną raki.

Mana (pl. morwa lac. morus)- ma bardzo słodkie owoce i również przypisuje się jej działanie przeciwnowotworowe. Bardzo dobrze wpływają na pracę żołądka oraz perystaltykę jelit. Pojawiają się wczesnym latem.

Hurma/Kaki (pl. hurma wschodnia, persymona, szaron, szarona łac. Diospyros  kaki) – kaki jest w Polsce całkiem znane. Mi kojarzą się z bardzo późną jesienią, kiedy drzewa uginają się od owoców. Źródło witamin A, E, C, błonnika, a także związków fitochemicznych, które działają przeciwutleniająco. Polecane są osobom walczącym ze zbyt wysokim cholesterolem!

Caraca (pl. wiązowiec południowy łac. Celtis australis) – ma małe słodkie owoce, które są jadane na surowo. Występują głównie jesienią i raczej nie przygotowuje się z nich przetworów.

Fik (pl. figowiec pospolity łac.Ficus carica) – to są najbardziej znane albańskie owoce. W czerwcu oraz na początku września jest ich pełno i można spróbować świeżych fig prosto z drzewa. Oczywiście możemy kupić też wianki suszonych lub marmoladę figową i „chlebek figowy”. O ich właściwościach można pisać bardzo dużo, bo zawierają błonnik, pektyny, a także witaminy z grupy B, A, K, C, kwas foliowy, potas, wapń, magnez, fosfor, żelazo.

Shega (pl. granat, granatowiec właściwy łac. Punica granatum) – podobnie jak figa owoc znany i lubiany. Zdecydowanie to moje ulubione albańskie owoce, które lubię dodawać do sałatek z rukoli lub łączyć z serami. Z dzikich fig przygotowuje się słodki sok. Znany jest też ocet z granatów. Pierwsze owoce dojrzewają we wrześniu. Zawierają masę przeciwutleniaczy i są symbolem płodności.

FOTO – wikipedia.org